Να Με Θυμάσαι Και Να Μ' Αγαπάς-Τα Τραγούδια Της Μελίνας (2014)

[EnterG]

Να Με Θυμάσαι Και Να Μ' Αγαπάς... - Τα Τραγούδια Της Μελίνας (2014)



Tracklist

1-1 Αγάπη Που 'Γινες Δίκοπο Μαχαίρι (A Capella - Intro)
1-2 Πάμε Μια Βόλτα Στο Φεγγάρι
1-3 Η Προδοσία
1-4 Να Με Θυμάσαι (Acoustic Version)
1-5 Αστέρι Μου, Φεγγάρι Μου
1-6 Ο Ιλισσός
1-7 Ζορμπάς Lead Vocals – Μελίνα Μερκούρη*
1-8 Με Το Λύχνο Του Άστρου Lead Vocals – Τατιάνα Δουβαρά
1-9 Τα Παιδιά Του Πειραιά
1-10 Μυρτιά
1-11 Σαμιώτισσα Featuring – Μαρία Βρυώνη
1-12 Είμαι Ρωμιά (Je Suis Grecque)
2-1 Ο Μακ Με Το Μαχαίρι (Mack The Knife)
2-2 Προσευχή Της Παρθένου
2-3 Η Τζένη Των Πειρατών
2-4 Άννα Μην Κλαις Featuring – Μπέτυ Βαλάση*
2-5 Ο Μήνας Έχει Δεκατρείς
2-6 Συννεφιασμένη Κυριακή
2-7 Μπαξέ Τσιφλίκι
2-8 Καημός
2-9 Αγάπη Που 'Γινες Δίκοπο Μαχαίρι
2-10 Ο Κυρ Αντώνης
2-11 Χάρτινο Το Φεγγαράκι
2-12 Να Με Θυμάσαι
2-13 Εφτά Τραγούδια Θα Σου Πω (Encore)

phpBB [video]

1-1 Αγάπη Που 'Γινες Δίκοπο Μαχαίρι (A Capella - Intro)
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις / Ιωάννα Γεωργακοπούλου
Στίχοι: Μιχάλης Κακογιάννης

Αγάπη που `γινες δίκοπο μαχαίρι
άλλοτε μου `δινες μόνο τη χαρά
μα τώρα πνίγεις τη χαρά στο δάκρυ
δε βρίσκω άκρη, δε βρίσκω γιατρειά.

Φωτιές ανάβουνε μες στα δυο του μάτια,
τ’ αστέρια πέφτουνε όταν με θωρεί.
Σβήστε τα φώτα, σβήστε το φεγγάρι
σαν θα με πάρει τον πόνο μου μη δει.

1-2 Πάμε Μια Βόλτα Στο Φεγγάρι

Πάμε Μια Βόλτα Στο Φεγγάρι

1-3 Η Προδοσία

Έγινε παρεξήγηση κι εξήγηση δε δώσαμε
το φίλο μας προδώσαμε μια δύσκολη στιγμή

Ήταν η ώρα τέσσερις κι οι τέσσερις χαθήκανε
τα λόγια ξεχαστήκανε κι ακόμα να φανεί

Κυλάει το δαχτυλίδι σου μέσα από το μαντήλι σου
μα το `δαν κάποιοι φίλοι σου κι είπαν πως θα βρεθεί

Στείλε μου μιαν εξήγηση να φύγει η παρεξήγηση
γιατί η καρδιά μου λύγισε κοντεύει να χαθεί

1-4 Να Με Θυμάσαι (Acoustic Version)

Στα μάτια παίζει τ’ άστρο της αυγής
ο ήλιος πλένει τ’ όνειρο της γης
πλατύ ποτάμι η αγάπη και βαθύ
κουράστηκε και πάει να κοιμηθεί

Για ποιο ταξίδι κίνησες να πας
να με θυμάσαι και να μ’ αγαπάς
σου κλέβει η ανατολή μικρό φιλί

1-5 Αστέρι Μου, Φεγγάρι Μου

Αστέρι μου, φεγγάρι μου, της άνοιξης κλωνάρι μου
κοντά σου θά `ρθω πάλι, κοντά σου θά `ρθω μιαν αυγή
για να σου πάρω ένα φιλί και να με πάρεις πάλι.

Αγάπη μου, αγάπη μου, η νύχτα θα μας πάρει,
τ’ άστρα κι ο ουρανός, το κρύο το φεγγάρι.

Θα σ’ αγαπώ, θα ζω μες στο τραγούδι
θα μ’ αγαπάς, θα ζεις με τα πουλιά
θα σ’ αγαπώ, θα γίνουμε τραγούδι
θα μ’ αγαπάς, θα γίνουμε πουλιά.

Ο ποταμός είναι ρηχός
κι ο ωκεανός είναι μικρός
να πάρουν τον καημό μου.

Να διώξουνε τα μάτια σου
να πνίξουνε τους όρκους σου
από το λογισμό μου.

1-6 Ο Ιλισσός

Πώς τον λεν, πώς τον λεν
τον ποταμό;
Ιλισσό, Ιλισσό.
Να σου πω το μικρό μου μυστικό.
Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ.

Τα μωρά φωνάζουν τη μαμά τους,
μα εγώ είμαι έρμο κι ορφανό.
Τα πουλιά πετούν με τα φτερά τους,
μα εγώ πετώ μες στο χορό.

Πώς τον λεν, πώς τον λεν
τον ποταμό;
Ιλισσό, Ιλισσό.
Να σου πω το μικρό μου μυστικό.
Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ.

Κάθε κοπέλα θέλει
να `χει φίλο τον όμορφο Τέλη
και να βγαίνει μαζί του τα βράδια,
να `χει χάδια, να `χει χάδια.

Όμως καθ’ ένας γνωρίζει
πως ο Τέλης πολύ συνηθίζει
κάθε βράδυ κορίτσι ν’ αλλάζει,
δε με νοιάζει, δε με νοιάζει.

Πώς τον λεν, πώς τον λεν
τον ποταμό;
Ιλισσό, Ιλισσό.
Να σου πω το μικρό μου μυστικό.
Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ.

Τα μωρά φωνάζουν τη μαμά τους,
μα εγώ είμαι έρμο κι ορφανό.
Τα πουλιά πετούν με τα φτερά τους,
μα εγώ πετώ μες στο χορό.

Πώς τον λεν, πώς τον λεν
τον ποταμό;
Ιλισσό, Ιλισσό.
Να σου πω το μικρό μου μυστικό.
Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ.

1-7 Ζορμπάς Lead Vocals – Μελίνα Μερκούρη*

Ζορμπά, το πικρό στρατί,
Ζορμπά, κίτρινο κερί,
κλαίει η νύχτα κι η βροχή,
πέφτει αγιάζι στην ψυχή,
νύχτα και βροχή.

Ζορμπά, κόμπο η καρδιά,
Ζορμπά, βέρα στα κλαδιά,
χτύπα αμόνια και σφυριά,
κλαίω για παρηγοριά,
αχ, για παρηγοριά.

Πίκρα περπατά στα χείλη, χάθηκαν και παν οι φίλοι,
δίχως λάδι το καντήλι, πίκρα περπατά στα χείλη,
ο σεβντάς με καίει, με λιώνει, πάει ν’ αρχίσει δε στεριώνει,
στο σταυρό και μας σταυρώνει, ο σεβντάς με καίει, με λιώνει,
άνοιξη και καλοκαίρι, άγριο μαύρο περιστέρι,
τι θα πάρει, τι θα φέρει, άνοιξη και καλοκαίρι,
πήρε, μύρισε θυμάρι, γιόμισε το νιο φεγγάρι,
λαβωμένο παλληκάρι, πήρε, μύρισε θυμάρι,
και βροχή.

Φέρτε βιολιά και σαντούρια, κρασί και σταφύλι,
στερνή μας η γιούργια, κρατά καριοφίλι.

Ζορμπά δώσ’ το πάλι το χέρι
του ήλιου να γίνουμε ταίρι
στην Κρήτη στήνουν καρτέρι
στον Ψηλορείτη λημέρι,
ζωή δώσ’ μου πάλι το χέρι
κι ο χορός κρατεί.

1-8 Με Το Λύχνο Του Άστρου Lead Vocals – Τατιάνα Δουβαρά

Με το λύχνο του άστρου στους ουρανούς εβγήκα
στο αγιάζι των λειμώνων στη μόνη ακτή του κόσμου
που να βρω την ψυχή μου το τετράφυλλο δάκρυ!

Τα κορίτσια μου πένθος για τους αιώνες έχουν
Τ’ αγόρια μου τουφέκια κρατούν και δεν κατέχουν
που να βρω την ψυχή μου το τετράφυλλο δάκρυ!

1-9 Τα Παιδιά Του Πειραιά

Aπ’ το παράθυρό μου στέλνω
ένα δύο και τρία και τέσσερα φιλιά
που φτάνουν στο λιμάνι
ένα και δύο και τρία και τέσσερα πουλιά

Πώς ήθελα να είχα ένα και δύο
και τρία και τέσσερα παιδιά
που σαν θα μεγαλώσουν όλα
θα γίνουν λεβέντες για χάρη του Πειραιά

Όσο κι αν ψάξω, δεν βρίσκω άλλο λιμάνι
τρελή να με `χει κάνει, όσο τον Πειραιά
Που όταν βραδιάζει, τραγούδια μ’ αραδιάζει
και τις πενιές του αλλάζει, γεμίζει από παιδιά

Aπό την πόρτα μου σαν βγω
δεν υπάρχει κανείς που να μην τον αγαπώ
και σαν το βράδυ κοιμηθώ, ξέρω πως
ξέρω πως, πως θα τον ονειρευτώ

Πετράδια βάζω στο λαιμό, και μια χά
και μια χά , και μια χάντρα φυλακτό
γιατί τα βράδια καρτερώ, στο λιμάνι σαν βγω
κάποιον άγνωστο να βρω

Όσο κι αν ψάξω...

1-10 Μυρτιά

Είχα μια θάλασσα στο νου
κι ένα περβόλι, περιβόλι τ’ ουρανού.
Την ώρα π’ άνοιγα πανιά
για την απάνω γειτονιά.

Στα παραθύρια τα πλατιά
χαμογελούσε μια μυρτιά.
Κουράστηκα να περπατώ
και τη ρωτώ και τη ρωτώ.

– Πες μου, μυρτιά, να σε χαρώ:
Πού θα βρω χώμα, θα βρω χώμα και νερό
να ξαναχτίσω μια φωλιά
για της αγάπης τα πουλιά;

Στα παραθύρια τα πλατιά
είδα και δάκρυσε η μυρτιά.
Την ώρα π’ άνοιγα πανιά
για την απάνω γειτονιά.

1-11 Σαμιώτισσα Featuring – Μαρία Βρυώνη

Σαμιώτισσα Σαμιώτισσα
πότε θα πας στη Σάμο

Ρόδα θα ρίξω στο γιαλό
Σαμιώτισσα τριαντάφυλλα στην άμμο

Με τη βαρκούλα που θα πας
χρυσά πανιά θα βάλω

Μαλαματένια τα κουπιά
Σαμιώτισσα για να `ρθω να σε πάρω

Σαμιώτισσα Σαμιώτισσα
στη Σάμο που θ’ αράξεις

Εμένα να με θυμηθείς
Σαμιώτισσα να βαρυαναστενάξεις

Σαμιώτισσα με τις ελιές
και με τα μαύρα μάτια

Μου `κανες την καρδούλα μου
Σαμιώτισσα σαράντα δυο κομμάτια

Και με τα μαύρα σ’ αγαπώ
και με τα λερωμένα

Και με τα ρούχα της δουλειάς
Σαμιώτισσα τρελαίνομαι για σένα

1-12 Είμαι Ρωμιά (Je Suis Grecque)

Ιστορίες, φασαρίες, που 'σαστε, μωρέ παιδιά
Τι μου λένε, τι μου λένε, πως δεν είμαι πια Ρωμιά
Ήρθαν οι καραβανάδες και μου πήραν τα χαρτιά
Και μου φέραν τα μαντάτα πως δεν είμαι πια Ρωμιά
Μαμά μου, ήσουν φρόνιμη, το ξέρω εγώ καλά
Και ο μπαμπάς μου το 'λεγε πως ήσουνα Ρωμιά
Να βρισκόμουνα στην Τήνο και ν' ανάψω ένα κερί
Να μιλήσω, να δακρύσω, να ρωτήσω το γιατί
Πες μου, πες μου, Παναγιά μου, τι είναι τούτα τα στοιχειά
Που μας βάλανε στο γύψο και μας πήραν τα χαρτιά
Μαμά μου, ήσουν φρόνιμη, το ξέρω εγώ καλά
Και ο μπαμπάς μου το 'λεγε πως ήσουνα Ρωμιά
Αχ, ραγιάδες, γαλονάδες, Αμερικανών παδιά
Πώς το λέτε, πώς το λέτε, πως δεν είμαι εγώ Ρωμιά
Θα σας πάρουν το κεφάλι, θα 'ρθουν πίσω τα παιδιά
Θα μου δώσουν τα χαρτιά μου και θα ζήσω σα Ρωμιά
H ιστορία τέλειωσε, τα ζώα στα κλουβιά
Η θάλασσα απέραντη κι εγώ πάλι Ρωμιά

2-1 Ο Μακ Με Το Μαχαίρι (Mack The Knife)

Όπου πέφτουν καρχαρίες
βγαίνει αίμα στον αφρό
Ο Μακήθ βγαίνει στο Σόχο
μ' άσπρο γάντι καθαρό

Τον Μακήθ αν δεν γνωρίζεις
όψη φάτσα και φωνή
τον γνωρίζεις απ' την κόψη
της λεπίδας τη στενή

Βρίζει τον Μακχήθ η Βέρα
που τον ήθελε πιστό
την εβρήκαν κάποια μέρα
με μια τρύπα στο παλτό

Τρεις νεκροί σε μία μέρα
στο λιμάνι πατατράκ
άλλοι λέν' ήρθε χολέρα
άλλοι λένε ήρθε ο Μακ

Στο ποτάμι τρίτη μέρα
τρεις πνιγμένοι κολυμπούν
ο Μακήθ και τρεις κυρούλες
δυο μερόνυχτα γλεντούν

Στο βρεμένο καλντερίμι
λάμπουν αίματα ξερά
ο Μακήθ αλλάζει γάντια
βάζει άσπρα καθαρά

2-2 Προσευχή Της Παρθένου

Μ’ είκοσι φθινόπωρα και άνοιξη καμμία
απ’ την Υπάτη το `σκασα και πήγα στη Λαμία.
Ήμουν μικρούλα κι άπραγη και δροσερή κι ωραία
πως το `παθα μανούλα μου κι αγάπησα εκδορέα.
Το γαρ πολύ του έρωτος γεννά παραφροσύνη
γι’ αυτό και ο Αλή Πασάς έπνιξε τη Φροσύνη.

Στο δρόμο μου σφυρίζανε και με φωνάζαν Γκόλφω
μα ευτυχώς τον Τάσο μου τον λέγανε Ροδόλφο.
Ήμουν ψηλή κι ανάλαφρη κι αφράτη και μοιραία
πως έμπλεξα μανούλα μου με τέτοιο διαφθορέα.
Το γαρ πολυ του έρωτος γεννά παραφροσύνη
γι’ αυτό κι οι νέοι μουσικοί θαυμάζουν τον Ροσίνι.

Από σκαλί σ’ άλλο σκαλί κι από φιλί σε πάθος
πήρα σοκάκι ανάποδα και μονοπάτι λάθος.
Κι απ’ το Ροδόλφο στο Μηνά κι απ’ τον Κοσμά στον Πάνο
πελάγωσα μανούλα μου και τώρα τι να κάνω.
Το γαρ πολύ του έρωτος γεννά παραφροσύνη
το διάβασα στον Παλαμά, το βρήκα στον Δροσίνη.

2-3 Η Τζένη Των Πειρατών

Κύριοι μου καλοί, με πληρώνετε εδώ, και σας κάνω όλα τα γούστα
και μου ρίχνετε πεντάρες και σας λέω ευχαριστώ
στο φτηνό ξενοδοχείο στη φτηνή την προκυμαία
και δεν ξέρετε σε ποια μιλάτε (μα δεν ξέρετε σε ποια μιλάτε)
Μα ένα βράδυ βουητό στο λιμάνι
κι όλοι λεν τι είν’αυτό το βουητό
και αλλάζω τα σεντόνια και γελάω κι όλοι λεν (αυτή γιατί γελάει)
Κι ένα μαύρο καράβι με 50 κανόνια στο λιμάνι έχει μπει

Κύριοι μου καλοί σας λυπάμαι καθώς παζαρεύω ποιον θα πάρω τη νυχτιά
γιατί σε κρεβάτι απόψε δε θα κοιμηθεί κανείς
μα σας λέω την ταρίφα και γελάω κρυφά
που δεν ξέρετε ποια είμαι εγώ(που δε μάθατε ποια είμ’εγώ)
Και μέσα στη νύχτα ουρλιαχτό στο λιμάνι
κι όλοι λεν’τι’ναι αυτό το ουρλιαχτό
και ορμάω στο παράθυρο με γέλια κι όλοι λεν (τι πανηγυρίζει)
Και το μαύρο καράβι κατά πάνω στην πόλη τα κανόνια γυρνά

Κύριοι μου καλοί τώρα πια δε γελάτε τώρα η πόλη έχει γκρεμιστεί
κι όλα τα βρωμόσπιτα σας τα γκρέμισαν σε μια νύχτα
απομένει μονάχα το μπορντέλο τούτο δω (κι απορείτε γιατί τ’αφησαν αυτό)
Μόνο το μπορντέλο στέκει όρθιο στην πόλη
και ρωτάτε ποιος να έμενε εδώ
και θα βγω στην πόρτα εγώ σαν ξημερώσει και θα πουν (γι’αυτήν ήτανε λοιπόν)
Και το μαύρο καράβι τη σημαία σηκώνει να με υποδεχτεί

Και κοντά μεσημέρι, εκατό μαύροι άντρες βγαίνουν από το καράβι και σας πιάνουν, και θα δέσουν μ’ αλυσίδες όποιον είχα πελάτη και δεμένους μ’ αλυσίδες θα σας φέρουνε μπροστά μου. Και θα με ρωτούν ποιανού κεφάλι θέλω (και θα με ρωτούν ποιανού κεφάλι θέλω). Κι όταν θα χτυπάει μεσημέρι στο λιμάνι θα ρωτάτε ποιος θα κρεμαστεί...Και θ’ ακούσετε ν’ αποφασίζω: όλοι. Κι απάνω στα κεφάλια σας θα πω: έτσι! Και το μαύρο καράβι τα πανιά του ανοίγει και με παίρνει μακριά.

2-4 Άννα Μην Κλαις Featuring – Μπέτυ Βαλάση*

Μιλάνε για καιρούς δοξασμένους, και πάλι
(Άννα μην κλαις)
θα γυρέψουμε βερεσέ απ’ τον μπακάλη.

Μιλάνε για του έθνους, ξανά, την τιμή
(Άννα μην κλαις)
στο ντουλάπι δεν έχει ψίχα ψωμί

Μιλάνε για νίκες που το μέλλον θα φέρει
(Άννα μην κλαις)
Εμένα δε με βάζουν στο χέρι.

Ο στρατός ξεκινά
(Άννα μην κλαις)
Σαν γυρίσω ξανά
θ’ ακολουθώ άλλες σημαίες.
Ο στρατός ξεκινά

2-5 Ο Μήνας Έχει Δεκατρείς

Ο μήνας έχει δεκατρείς
καταραμένη μέρα,
δεν θέλω ν’ ανταμώσω άνθρωπο
ούτε για καλημέρα.

Σαν ξημερώνει δεκατρείς
δεν βγαίνω απ’ το κρεβάτι,
κλειδώνω πόρτες και παράθυρα,
μα που κλείσω μάτι.

Άτιμη μέρα μ’ έφαγε
μου 'κοψες τα φτερά μου
στον έρωτα με κάνει διαρκώς
να χάνω τα νερά μου.

Με λένε για προληπτική,
μα το `φερε η μοίρα
στις δεκατρείς να μείνω ορφανή,
στις δεκατρείς και χήρα.

2-6 Συννεφιασμένη Κυριακή

Συννεφιασμένη Κυριακή,
μοιάζεις με την καρδιά μου
που έχει πάντα συννεφιά,
Χριστέ και Παναγιά μου.

Όταν σε βλέπω βροχερή,
στιγμή δεν ησυχάζω.
μαύρη μου κάνεις τη ζωή,
και βαριαναστενάζω.

Είσαι μια μέρα σαν κι αυτή,
που ‘χασα την χαρά μου.
συννεφιασμένη Κυριακή,
ματώνεις την καρδιά μου.

2-7 Μπαξέ Τσιφλίκι

Πάμε τσάρκα πέρα στο Μπαξέ Τσιφλίκι
κούκλα μου γλυκιά απ’ τη Θεσσαλονίκη
Στου Νικάκη τη βαρκούλα, γλυκιά μου Μαριγούλα
να σου παίξω φίνο μπαγλαμά

Πάμε τσάρκα πέρα στο Καραμπουρνάκι
να τα πιούμε μια βραδιά στο Καλαμάκι
κι από `κει στο Μπεχτσινάρι, σε φίνο ακρογιάλι
να σου παίξω φίνο μπαγλαμά

Πάμε τσάρκα στην Ακρόπολη, στη Βάρνα
κι από `κει στα κούτσουρα του Δαλαμάγκα
Μαριγώ θα σε τρελάνει, ν’ ακούσεις τον Τσιτσάνη
να σου παίξει φίνο μπαγλαμά

2-8 Καημός

Είναι μεγάλος ο γιαλός
είναι μακρύ το κύμα
είναι μεγάλος ο καημός
κι είναι πικρό το κρίμα

Ποτάμι μέσα μου πικρό
το αίμα της πληγής σου
κι από το αίμα πιο πικρό
στο στόμα το φιλί σου

Δεν ξέρεις τι ‘ναι παγωνιά
βραδιά χωρίς φεγγάρι
να μη γνωρίζεις ποια στιγμή
ο πόνος θα σε πάρει

Ποτάμι μέσα μου πικρό
το αίμα της πληγής σου
κι από το αίμα πιο πικρό
στο στόμα το φιλί σου

2-9 Αγάπη Που 'Γινες Δίκοπο Μαχαίρι

Αγάπη που `γινες δίκοπο μαχαίρι
άλλοτε μου `δινες μόνο τη χαρά
μα τώρα πνίγεις τη χαρά στο δάκρυ
δε βρίσκω άκρη, δε βρίσκω γιατρειά.

Φωτιές ανάβουνε μες στα δυο του μάτια,
τ’ αστέρια πέφτουνε όταν με θωρεί.
Σβήστε τα φώτα, σβήστε το φεγγάρι
σαν θα με πάρει τον πόνο μου μη δει.

2-10 Ο Κυρ Αντώνης

Ο κυρ Αντώνης πάει καιρός που ζούσε στην αυλή
με ένα κανάτι κι ένα κρεβάτι και με κρασί πολύ.
Είχε δυο μάτια γαλανά κι αχτένιστα μαλλιά
κι ένα λουλούδι πάντα φορούσε στα ρούχα τα παλιά.

Αχ κυρ Αντώνη πώς σ’ αγαπάμε και μαζί σου τ’ άστρα μετράμε,
τις φωτιές για σένα πηδάμε ώσπου να `ρθει βροχή
και το θυμό σου πάντα ξεχνάμε, σαν πουλιά μαζί τριγυρνάμε
σαν παιδιά με σένα γελάμε σαν κάνεις προσευχή.

Ο κυρ Αντώνης βιάζεται να πάει να κοιμηθεί
γιατί το βράδυ στα όνειρά του θέλει να θυμηθεί
ό, τι ποτέ δεν έζησε μες τ’ όνειρό του ζει
μα η νύχτα φεύγει και λυπημένο τον βρίσκει η χαραυγή.

Αχ κυρ Αντώνη πώς σ’ αγαπάμε και μαζί σου τ’ άστρα μετράμε,
τις φωτιές για σένα πηδάμε ώσπου να `ρθει βροχή
και το θυμό σου πάντα ξεχνάμε, σαν πουλιά μαζί τριγυρνάμε
σαν παιδιά με σένα γελάμε σαν κάνεις προσευχή.

Μα ένα βράδυ ο κυρ Αντώνης στρώνει να κοιμηθεί
κι όταν ξυπνάμε τον καρτεράμε στην πόρτα να φανεί.
Μα ο κυρ Αντώνης δε θα βγει ποτέ του στην αυλή
αφού για πάντα μες τ’ όνειρό του θέλησε πια να ζει.

2-11 Χάρτινο Το Φεγγαράκι

Θα φέρει η θάλασσα πουλιά
κι άστρα χρυσά τ’ αγέρι
να σου χαϊδεύουν τα μαλλιά,
να σου φιλούν το χέρι.

Χάρτινο το φεγγαράκι,
ψεύτικη ακρογιαλιά,
αν με πίστευες λιγάκι
θα `σαν όλα αληθινά.

Δίχως τη δική σου αγάπη
δύσκολα περνά ο καιρός.
Δίχως τη δική σου αγάπη
είναι ο κόσμος πιο μικρός.

Χάρτινο το φεγγαράκι,
ψεύτικη ακρογιαλιά,
αν με πίστευες λιγάκι
θα `σαν όλα αληθινά.

2-12 Να Με Θυμάσαι

Στα μάτια παίζει τ’ άστρο της αυγής
ο ήλιος πλένει τ’ όνειρο της γης
πλατύ ποτάμι η αγάπη και βαθύ
κουράστηκε και πάει να κοιμηθεί

Για ποιο ταξίδι κίνησες να πας
να με θυμάσαι και να μ’ αγαπάς
σου κλέβει η ανατολή μικρό φιλί

Στα χείλη καίει πικρό μικρό φιλί
ποιο μακρινό ταξίδι σε καλεί
θα φύγεις ξένε, άσπρα τα πανιά
παραμονεύει η λησμονιά

Για ποιο ταξίδι κίνησες να πας
να με θυμάσαι και να μ’ αγαπάς
σου κλέβει η ανατολή μικρό φιλί

2-13 Εφτά Τραγούδια Θα Σου Πω (Encore)

Βγήκανε τ’ άστρα
κι οι κοπέλες με τ’ άσπρα
κατεβαίνουν στην κάτω γειτονιά.
Τα παλληκάρια
παρατάνε τα ζάρια
κι ανταμώνουν στου δρόμου τη γωνιά.

Στου Παραδείσου τα μπουζούκια θα με πας,
κι αφού χορέψουμε και πάψει ο σαματάς
εφτά τραγούδια θα σου πω, για να διαλέξεις το σκοπό,
για να μου πεις, για να σου πω το "Σ’ αγαπώ".