Άντε και καλή τύχη μάγκες (ΕΜΙ) 1991

[EnterG]

Άντε και καλή τύχη μάγκες (ΕΜΙ) 1991



01 Ετούτη Η Πόλη – Παύλος Σιδηρόπουλος
02 Πες Μου Αν Θέλεις Κάτι – Παύλος Σιδηρόπουλος
03 Ο Χαφιές – Γιάννης Αγγελάκας
04 Χαρμάνης Και Άφραγκος – Βασίλης Πετρίδης
05 Ασ' Την Καρδιά Σου – Απροσάρμοστοι
06 Ερωτικό – Παύλος Σιδηρόπουλος
07 Αν Ήσουν Φίλος – Γιάννης Γιοκαρίνης
08 Αυτοί Μιλάν – Χάρης Και Πάνος Κατσιμίχας
09 Απροσάρμοστοι

Music & Lyrics – Παύλος Σιδηρόπουλος

Orchestrated – Απροσάρμοστοι

Guitar – Οδυσσέας Γαλανάκης
Guitar – Βασίλης Πετρίδης
Bass – Αλέκος Αράπης
Piano, Keyboards – Λουκάς Γκέκας
Tenor Saxophone, Soprano Saxophone – Ντίνος Αποστόλου
Keyboards [Additional] – Δημήτρης Μπέλλος
Drums, Percussion – Κυριάκος Δαρίβας

Producer – Απροσάρμοστοι


Copyright 1991 By EMI

phpBB [video]

Ετούτη Η Πόλη

Ετούτη η πόλη με τρελαίνει
που υπνοβατώντας περιμένει
Με γκρίζο χρώμα χρώμα αρρωστημένο,
ανίατα βρωμικο κελί μεγενθυμένο

"Σου λέω φύγε ρε φύγε ρε φύγε ρε φύγε από δω"
"Σου λέω φύγε ρε φύγε ρε φύγε ρε φύγε από δω"

Χωρίς διαφάνεια σωτηρίας
παλεύει με ρυθμό αοριστίας
Ρουφάει μ’ αγωνία αναπνέει
κι αντί να περπατάει παραπέει

"Σου λέω φύγε ρε φύγε ρε φύγε ρε φύγε από δω"
"Σου λέω φύγε ρε φύγε ρε φύγε ρε φύγε από δω"

Στους υπονόμους των ψυχών της
ο Προμηθέας αρουραίων δεσμώτης
και αντί φωτιά μοιράζει ανία
και σημάδια τυφλά για τον νέο Μεσσία

"Σου λέω φύγε ρε φύγε ρε φύγε ρε φύγε από δω"
"Σου λέω φύγε ρε φύγε ρε φύγε ρε φύγε από δω"

Πες Μου Αν Θέλεις Κάτι

Πες μου αν θέλεις κάτι
πες μου κάτι
κάτι απλό μ’ αληθινό
πες μου έχω ξεχάσει πως σε λένε
και πού μένεις θηλυκό

Πες μου αν θέλεις κάτι
έστω ένα κάτι
πες μου αν θέλεις κάτι, κάτι ωραίο
κάτι απλό μ’ αληθινό
κι εγώ μπορώ, ναι `γω μπορώ
να σου δώσω αγάπη

Πες μου δε το βλέπεις
πως φοβάμαι το σκοτάδι στο κενό
για ποια επανάσταση μιλάμε
που προσπαθώ όρθιος να σταθώ

Πες μου αν θέλεις κάτι
έστω ένα κάτι
πες μου αν θέλεις κάτι, κάτι ωραίο
κάτι απλό μ’ αληθινό
κι εγώ μπορώ, ναι `γω μπορώ
να σου δώσω αγάπη

Ο Χαφιές

Λάσπη ο σκοπός σου
το χνάρι που άφησα για σένα χαφιέ
Πίσω μου πάντοτε θα `ναι ο προορισμός σου
αλλά δικιά μου η αγάπη που σου λέει ποτέ

Θα ψάχνεις να με βρεις στα bar
μ’ αλκοόλ της προδοσίας
Μα `γω κρυμμένος σε κορμιά
και φίλων όνειρα γλυκά
Θα σε τυφλώνω μ’ ένα flash ακολασίας

Γιατί δικιά μου η ακριβή ηδονή
δικοί μου οι ψυχοχειρουργοί
με την αρρώστια μου υγιή
να σε κρατάω στο κορμί
να ψάχνεις μες στον πάτο κάθε ακαθαρσίας
νομίζοντας πως θα με βρεις
μεσ’ στα σκατά, σκατό της εξουσίας

Μόνος σου με σένα
μια γλώσσα είναι το κορμί σου όλο χαφιέ
και όσα κερδίζεις μοιάζουνε να `ναι χαμένα
ο φόβος και τα φράγκα σ’ έκαναν λακέ

Δεν ξεχωρίζεις πια
τι `ναι σωστό τι λάθος
και τη χεσμένη τους ποδιά
το στόμα σκύβει και φιλά
του κοπρολάγνου τη χαρά

Στην κάναν πάθος

Χαρμάνης Και Άφραγκος

Χαρμάνης κι άφραγκος μεσάνυχτα Αθήνα
κι ούτε ένας φίλος δεν υπάρχει πουθενά
Χριστέ μου βόηθα να περάσει τούτη η νύχτα
κι έχω τον πόνο για μονάχη συντροφιά

Νομίζω άδικα τις ώρες μου πως χάνω
και κάθε μέρα μπαίνω όλο πιο βαθειά
και μια γυναίκα να τα βρούμε πόσο κάνουν
δεν βρίσκω Θε μου ή δεν υπάρχει πουθενά

Στο δρόμο οι φάτσες μακρινές είναι και ξένες
και δε γουστάρω να παίρνω μέρος στα κοινά
ίσως να ‘ρθούνε οι καλύτερες ημέρες
πάντως για μένα τούτη η νύχτα είναι κακιά

Ασ' Την Καρδιά Σου

Η γκόμενα σου είναι χαζή
Και συ μοιάζεις με τσόντα
Υπαλληλάκος δηλαδή
Της τάξης τρεις κι ογδόντα

Βρε έγινες σοβαρό παιδί
Μ’ αφεντικού μουσούδα
Βαρύ πεπόνι δηλαδή
Και με χοντρή τη φλούδα

Βρε όπα κρίμα το παιδί
Βρε ότι κάτσει κι ότι `ρθει
Ας την καρδιά σου να τα πει
Κι αμόλησε καλούμπα

Πρωί πρωί απ’ τις εφτά
Μου ντύνεσαι στην πένα
Και τρέχεις φίλε για δουλεία
Στου ταύρου την αρένα

Μοιάζεις με μούμια Αιγυπτιακή
Με μαραμένο φύλλο
Πιες να ξεδώσεις ρε παιδί
Αν θες παίξε και ξύλο

Βρε όπα κρίμα το παιδί
Βρε ότι κάτσει κι ότι `ρθει
Ας την καρδιά σου να τα πει
Στο χθεσινό σου φίλο

Θέλω να σου `ρθω ένα πουρνό
Παρέα με κιθάρες
Του Καίσαρος τω Καίσαρι
Καιρός για ανωμαλάρες

Άσε τα πως και τα γιατί
Και πάμε για αμαρτία
Για να βρεθούμε δηλαδή
Εν πλήρη απαρτία

Βρε όπα κρίμα το παιδί
Βρε ότι κάτσει κι ότι `ρθει
Ας την καρδιά σου να τα πει
Εδώ στην κομπανία

Ερωτικό

Με κομμένη αναπνοή, ιδρωμένο το κορμί
Σε πλησιάζω ακροβατώντας, με ρυθμό σιωπής.
Η αϋπνία μου υγρή, ράβει νύχτα την πληγή
Μην τυχόν την ψηλαφίσεις και μου φοβηθείς.

Το έργο μοιάζει να `ναι ατέλειωτο
Και μόνο εγώ είμαι θεατής
Στους διαδρόμους του θεάτρου σου
Να μαζεύω τα κομμάτια σου
Να στα δώσω όταν θα `ρθεις.

Άλλοτε κι αλλού μην πεις
Θα χαθούμε, μην αργείς
Με λυγμό που μοιάζει ανώδυνος
Προσπαθείς να μ’ αρνηθείς.

Κι είναι ο φόβος μου διαρκείς
Με φωνάζεις κι απορείς
Ξέρω, θες να μ’ αγαπήσεις
Και κλαις που δεν μπορείς.

Το έργο μοιάζει να `ναι ατέλειωτο
Και μόνο εγώ είμαι θεατής
Στους διαδρόμους του θεάτρου σου
Να μαζεύω τα κομμάτια σου
Να στα δώσω όταν θα `ρθεις.

Αν Ήσουν Φίλος

Αν ήσουν φίλος για παρέα διαλεχτή
υπομονή θα `ρχόταν κι η σειρά σου
μα συ προτίμησες να κάνεις το παπί
και έπαιξες ρόλο μάγκα ξύπνιου και καπάτσου

Έκλεψες μαύρο απ’ την καβάντζα του Στρατή
κι ύστερα τα `ριξες στην γκόμενα του Τάσου
Αν είναι να `ρθει όπως λένε θε να `ρθεί
και θα σε στείλω μάγκα πίσω στη μαμά σου

Είμαστε ωραία και αλανιάρικα παιδιά
αλλά αν γουστάρεις είμαστε κι από τα άλλα
Κι αν εσύ τώρα πλατσουρίζεις στα ρηχά
εμείς γνωρίσαμε και κύματα μεγάλα.

Αυτοί Μιλάν

Αυτοί μιλάν την ώρα που ο ήλιος
έγειρε το χάος ν’ ακουμπήσει
την ώρα που εγώ σε προσκυνούσα απελπισμένος
για ζωή
Και μιλάν την ώρα που άλλος
ένοιωθε το φως, το φως που πάει να σβήσει
την ώρα που το χάος την αγάπη του ήλιου
αυτό θα τη χαρεί
Η συντεταγμένη, μετέωρη λογική
το χρόνο με σκοτάδι στα υπόγεια μετράνε οι ειδικοί
Αυτοί μιλάν κι εγώ μαθαίνω πως να ψηλαφίζω
το σκοτάδι
Σημείο αναγνώρισης μονάχα θα `ναι η σαρκική επαφή
Πριν λουφάξει ο ήλιος, και στο χάος δώσει
το ρόλο του πατέρα
Σε μας να μείνει άγιο κάλεσμα
η ανθρώπινη φωνή
Σκύβει το κεφάλι η σκέψη να οξυνθεί
Η γλώσσα μας απ’ αύριο
σε διάλεκτο θα είναι της σιωπής;

Απροσάρμοστοι

Στο καζανάκι τα χοντρά και περιττά κομμάτια
Σκαλίζοντας τις τσίμπλες απ’ τα μάτια
Με το μυαλό στης άμμου τα παλάτια
79 μηδέν καράτια

Σ’ ένα τροφείο μουσικής πέντε έκθετα
Ξυνόγλυκα ατσούμπαλα αλλά έμμετρα
Με συμπεριφορά ανάρμοστη 80 οι πρώτοι Απροσάρμοστοι
"Και οι Απροσάρμοστοι θα βγουν με τσαμπουκά
να σας τα πουν σταράτα"

Αδρομολόγητος καυτού απωθημένου λίβας
Σκάει σαν μπάτσος σ’ άσπρο μάγουλο ο Δαρίβας
Σε πολιτείες rock έφτιαξε ο Αράπης λάσσο
Καουμπόικο κι από χορδές του ιδιοφυούς του μπάσσο

Σ’ όλα τα πιάνο γενικά, σύνθια και πίου πίου
Ο ευαγγελιστής Λουκάς μπουμπούκι του ωδείου
Τεμπέλης και ανάρμοστος, ο τρίτος απροσάρμοστος
"Και οι Απροσάρμοστοι θα βγουν με τσαμπουκά
να σας τα πουν σταράτα"

Κοντά ο διαφορετικός με τας δικας του φρένας
Τας σώας που λένε κι αβλαβής, ο εραστής της παρακμής
Και ο Βασίλης μουρμουρά: Εγώ είμαι ο Κανένας
Και σκάει μύτη ο Οδυσσεύς το παίζει κυκλωπάκι

Με τα ακόρντα του Βασίλη για μαγιά
Από Stato της Fender και κουτιά
Μας προβιζάρει το ηλεκτρικό τρυπάκι
"Και οι Απροσάρμοστοι θα βγουν με τσαμπουκά
να σας τα πουν σταράτα"

Οι Απροσάρμοστοι υπάρχουν πάντα εκεί
Εκεί όπου αρμόζουν οι καιροί
Κι όσο σ’ αυτό το ελληνικό αλισβερίσι
Γαμήσι και χασίσι επιστροφή στη φύση

Αρρωστοι, άρρωστοι, άρρωστοι κι η ίδια
Η αιώνια γεύση η άρρωστη
1990 κυρίες και κύριοι
"Οι Απροσάρμοστοι θα βγουν με τσαμπουκά
να σας τα πουν σταράτα"