Τα μπλουζ του πρίγκηπα (MBI) 1992

[EnterG]

Τα μπλουζ του πρίγκηπα (MBI) 1992




1 Το Μπλουζ Του Εργατόπαιδου
2 Η Παράγκα Του Θωμά
3 Άν Ήσουν Φίλος
4 Ζεϊμπέκικο Μπλουζ
5 Το Μπλουζ Του Παλιοκάραβου
6 Τα Σιγανά Ποτάμια
7 Ο Χαρμάνης
8 Το Μπλουζ Του Ρουμπόλα
9 Το Μπλουζ Του Αϊ-Ονούφρη
10 Το Μπλουζ Του Αποχωρισμού
11 Κρίμα Το Παιδί
12 Το Μήνυμα

phpBB [video]

Tracks
[00:00:00] 01. Τα μπλουζ του εργατόπαιδου

Είναι η ώρα που ξυπνάνε τα φαντάσματα και `γω γυρνάω μόνος
και δεν υπάρχει πια στο δρόμο μου ψυχή να μου μιλήσει ζωντανή
λίγη χαρά, παιδιά γεννιούνται, πόλη άκου πως κρυώνουν,
και οι αγώνες μου αντάλλαγμα μου δίνουνε μια τόση δα ζωή.

Σαν τίμιος δουλευτής γρήγορα το ‘ριξα σ’ ανάγκης λοβιτούρες
και το κρασί μου το ξερνάω κάθε νύχτα που δεν βρίσκω το γιατί
το έπαιζα περήφανος και τώρα ρεβεράντζα, χαιρετούρες
σαν να μην έφτανε που δε χορταίνω μήτε και το πιάτο το φαΐ.

Συνέχεια μπερδευόμουνα, μ’ αυτούς που εμπιστευόμουνα
ώσπου τα χρειάστηκα και αναγκάστηκα να δω φάτσα με φάτσα τη ζωή.

Συνέχεια αδικημένος αισθανόμουνα, πως μ’ είχαν κοροϊδέψει
στα παραμύθια είχα μείνει της τιμής και τιμημένης εργατιάς
ώσπου μια μέρα τις ανάγκες μου που άτσαλα μ’ είχαν δραπετεύσει
μια αγάπη ανέβασα στη θέση τους απ’ όλα και απ’ όλους πιο ψηλά.

Συνέχεια μπερδευόμουνα, μ’ αυτούς που εμπιστευόμουνα
ώσπου τα χρειάστηκα και αναγκάστηκα ν’ αλλάξω νοοτροπία και μυαλά.

[00:05:02] 02. Η παράγκα του Θωμά

Να `μαστε στα ίδια μονοπάτια.
Να `μαστε στην ίδια γειτονιά.
Να `μαστσε και στα χρυσά παλάτια...
Να’ μαστε και πίσω απ’ τη γωνιά.

Να `μαστε στα ίδια τα λημέρια.
Να `μαστε αν γίνονταν παντού.
Να `μαστε του κόσμου τα ξεφτέρια,
πλούσιοι από γεννησιμιού.

Να `μαστε, τι να `μαστε, κανένας δεν το ξέρει,
Μωρό μου είσαι τα θαύματα που μου `χουνε προσφέρει.
Άναφ’ το κουκλίτσα μου και μην ακούς κανένα,
'Αναφ’ το, άναφ’ το κι έλα προς τα’ μένα.

Να `μαστε μαστούρια όλη μέρα,
ο ένας στο κεφάλι του αλλουνού
Εγώ και εσύ και ακόμα
και ακόμα παραπέρα,
να φτάνουμε στην άκρη του ουρανού

Να’ μαστε αγκαλιά όλη τη νύχτα
κάτω από Αυγουστιάκο ουρανό
Κι όπου θες τα δίχτυα σου άντε ρίχ’ τα,
να λυποθυμήσεις στο χωριό.

Να `μαστε, τι να `μαστε, κανένας δεν το ξέρει.
Μωρό μου είσαι τα θαύματα που μου `χουνε προσφέρει.
άναφ’ το κουκλίτσα μου και μην ακούς κανένα,
άναφ’ το, άναφ’ το κι έλα προς τα μένα.

[00:08:50] 03. Αν ήσουν φίλος

Αν ήσουν φίλος για παρέα διαλεχτή
υπομονή θα `ρχόταν κι η σειρά σου
μα συ προτίμησες να κάνεις το παπί
και έπαιξες ρόλο μάγκα ξύπνιου και καπάτσου

Έκλεψες μαύρο απ’ την καβάντζα του Στρατή
κι ύστερα τα `ριξες στην γκόμενα του Τάσου
Αν είναι να `ρθει όπως λένε θε να `ρθεί
και θα σε στείλω μάγκα πίσω στη μαμά σου

Είμαστε ωραία και αλανιάρικα παιδιά
αλλά αν γουστάρεις είμαστε κι από τα άλλα
Κι αν εσύ τώρα πλατσουρίζεις στα ρηχά
εμείς γνωρίσαμε και κύματα μεγάλα.

[00:10:55] 04. Ζειμπέκικο μπλουζ

Βρε αφού το ξέρω πως με θες
Αυτή τη νύχτα ταιριαχτά όλα θα πάνε
Βρε έλα πέσ’ τα μου και γιατί δε μου τα λες
Αφού μ’ αυτό το παραμύθι κι παπάδες ‘μολογάνε

Μαστούρα και γλυκιά βραδιά
Όχι μικρό μου τίποτα μη σε φοβίζει
Βρε έλα πέσ’ τα μου και γιατί δε μου τα λες
άσε τη νύχτα να μας πάει και για μας ν’ αποφασίζει

Φοβάσαι μήπως και θιχτείς
άφησε λίγο το κορμί σου να σε πάει
Βρε έλα πέσ’ τα μου και γιατί δε μου τα λες
Της ηδονής την ώρα κούκλα μου κανένας δε μιλάει

[00:13:05] 05. Τα μπλουζ του παλιοκάραβου

Πήρε σβάρνα κι αρμενίζει παλληκάρι απ’ τη γωνιά
σαν παλιό καράβι τρίζει που στον ύφαλο χτυπά
μοιάζει πλοίο στοιχειωμένο
στου πελάγου τ’ ανοιχτά

Έχει χάσει τιμονιέρη κι η φουρτούνα το χτυπά
κι ένα αόρατο μαχαίρι μπαίνει όλο πιο βαθειά
μοναχός, μοναχός και δίχως πρίμα
βάζει πλώρη, πλώρη για το πουθενά

Μια ψευδαίσθηση ήταν ότι είχε από τη φυλακή
με το διάολο εργοδότη για να πιάσει την καλή
είν’ αργά και στου χάρου το λιμάνι
άραξε τώρα να ξεκουραστεί

[00:17:16] 06. Τα σιγανά ποτάμια

Βρ’ ας ήτανε τη μοίρα μου για λίγο να γελούσα
και του Χριστού τους πειρασμούς εγώ να τους περνούσα
διωγμένος με το διάολο στην έρημο χαμένος
και σου `λεγα μετά εγώ ποιος θα `ταν κερδισμένος

Θα άναβα ένα ναργιλέ να μαστουριάζαν όλοι
δαιμόνια, καλικάντζαροι μαζί κι αρχιδιαβόλοι
και θα `χε πέντε γκόμενες καθένας μας παρέα
να φτιάχνουνε χορεύοντας του σιναφιού τα σέα

Θα φώναζα να `ρχόντουσαν κι όλα τα φιλαράκια
για να μην ενοχλούμε πια της πόλης τα παιδάκια
γυναίκες να γουστάρουνε του άντρα τα τερτίπια
και στο τσαρδί του σατανά θα στήναμε ξενύχτια

Μετάξι από κινέζικα παλάτια θα φορούσα
με φούντα Καλαματιανή και μαύρο από την Προύσα
και θα `χα και τα όργανα στη διαπασών να παίζουν
του κόσμου όλοι οι αμαρτωλοί τι χάνουνε να ξέρουν

[00:20:27] 07. Ο χαρμάνης

Χαρμάνης κι άφραγκος μεσάνυχτα Αθήνα
κι ούτε ένας φίλος δεν υπάρχει πουθενά
Χριστέ μου βόηθα να περάσει τούτη η νύχτα
κι έχω τον πόνο για μονάχη συντροφιά

Νομίζω άδικα τις ώρες μου πως χάνω
και κάθε μέρα μπαίνω όλο πιο βαθειά
και μια γυναίκα να τα βρούμε πόσο κάνουν
δεν βρίσκω Θε μου ή δεν υπάρχει πουθενά

Στο δρόμο οι φάτσες μακρινές είναι και ξένες
και δε γουστάρω να παίρνω μέρος στα κοινά
ίσως να ‘ρθούνε οι καλύτερες ημέρες
πάντως για μένα τούτη η νύχτα είναι κακιά

[00:23:17] 08. Το μπλουζ του Ρουμπόλα

Στης εκκλησίας τα στενά
πίσω απ`τον Αϊ Νικόλα
εψές το βράδυ πιάσανε
τον Νίκο τον Ρουμπόλα.
Στημένη του την είχανε
στης γκόμενας το σπίτι
κι ο Αϊ Νικόλας έχασε
τον πιο ωραίο αλήτη.

Βρε Νικόλα, βρε Ρουμπόλα
κοίταξε να ιδείς
από γυναικείο στόμα
πήγες να τη βρεις.

Προτού καλά καλά να μπει
να πιει ένα τσιγαράκι
βραχιόλια του περάσανε
Παρασκευή βραδάκι
και στον Αϊ Νικόλα τώρα πια
κανείς δεν τραγουδάει
αφού του Ρούμπου η φωνή
στα σίδερα σκορπάει.

[00:27:05] 09. Το μπλουζ του Αϊ Ονούφρη

Ανέβηκα, ανέβηκα ψηλά στον Αη Ονούφρη
για να του πω για 'κείνηνε, τη λύση μπας και μου ‘βρει
Άγιε μου Ονούφρη άγιε, πες μου τι να της κάνω
αν δε μου δώσει ένα φιλί θα πέσω να πεθάνω
Κάποτε ίσως να το ιδεί πόσο με ‘χει αδικήσει
μα τότε ίσως να ‘ναι αργά κι άλλη να ‘χω φιλήσει

Άγιε μου Ονούφρη ορκίζομαι άλλη δε θα κοιτάξω
τα πιο γλυκά μου τα φιλιά για αυτή θα τα φυλάξω
Κι αν τύχει και την αρνηθώ κατάρα ρίξε απάνω
ξανά να μην αγαπηθώ και μόνος να πεθάνω
Κάποτε ίσως να το ιδεί πόσο με ‘χει αδικήσει
μα τότε ίσως να ‘ναι αργά κι άλλη να ‘χω φιλήσει

[00:31:08] 10. Το μπλουζ του αποχωρισμού

Απόψε τόσο μόνος να `μαι
και 'συ να λείπεις μακριά
Σαν να `ναι τώρα το θυμάμαι
το τελευταίο όταν μου πες έχε γεια

Ήτανε τρεις θυμάμαι Απρίλη
κάποια Δευτέρα ερωτική
κι ήτανε κάπου προς το δείλι
όταν δακρύσαμε στο τελευταίο φιλί

Μεγάλωσες μες στα σαλόνια και έμαθες
στο πάρκο μες τα περιστέρια
Με τον αλήτη που `μπλεξες τι γύρευες
αφρόψαρο στα φουσκονέρια

Κάποτε κύλαγε το αίμα
μέσα στις φλέβες μας καυτό
Τώρα συμβόλαιο με το ψέμα
έχουμε κάνει εσύ εκεί και 'γω εδώ

Μα αυτή τη νύχτα ώρα μια
όπου κι αν είσαι θα αισθανθείς
το κάλεσμα μου σαν μια υποψία
μες στο σκοτάδι στα τυφλά να σε καλεί

Μεγάλωσες μες στα σαλόνια και έμαθες
στο πάρκο μες τα περιστέρια
Με τον αλήτη που `μπλεξες τι γύρευες
αφρόψαρο στα φουσκονέρια

[00:35:52] 11. Κρίμα το παιδί

Η γκόμενα σου είναι χαζή
Και συ μοιάζεις με τσόντα
Υπαλληλάκος δηλαδή
Της τάξης τρεις κι ογδόντα

Βρε έγινες σοβαρό παιδί
Μ’ αφεντικού μουσούδα
Βαρύ πεπόνι δηλαδή
Και με χοντρή τη φλούδα

Βρε όπα κρίμα το παιδί
Βρε ότι κάτσει κι ότι `ρθει
Ας την καρδιά σου να τα πει
Κι αμόλησε καλούμπα

Πρωί πρωί απ’ τις εφτά
Μου ντύνεσαι στην πένα
Και τρέχεις φίλε για δουλεία
Στου ταύρου την αρένα

Μοιάζεις με μούμια Αιγυπτιακή
Με μαραμένο φύλλο
Πιες να ξεδώσεις ρε παιδί
Αν θες παίξε και ξύλο

Βρε όπα κρίμα το παιδί
Βρε ότι κάτσει κι ότι `ρθει
Ας την καρδιά σου να τα πει
Στο χθεσινό σου φίλο

Θέλω να σου `ρθω ένα πουρνό
Παρέα με κιθάρες
Του Καίσαρος τω Καίσαρι
Καιρός για ανωμαλάρες

Άσε τα πως και τα γιατί
Και πάμε για αμαρτία
Για να βρεθούμε δηλαδή
Εν πλήρη απαρτία

Βρε όπα κρίμα το παιδί
Βρε ότι κάτσει κι ότι `ρθει
Ας την καρδιά σου να τα πει
Εδώ στην κομπανία

[00:38:58] 12. Το μήνυμα

Θα έπρεπε να γνωρίζετε ότι ένα έργο, όταν φεύγει από τα χέρια του δημιουργού του, αποκτά δική του προσωπικότητα, δική του ταυτότητα, σύμφωνα με τα οποία χαράσσεται η πορεία του κι είναι αναφαίρετο δικαίωμα του έργου να ακολουθεί αυτόνομη καριέρα την οποία, εν ονόματι οποιασδήποτε πατρότητος, δεν έχετε δικαίωμα να σταματήσετε, ειδάλλως το ίδιο δικαίωμα έχει και το κράτος εν είδει λογοκρισίας

Άντε να φεύγω τώρα, είναι η ώρα, και ίσως σας ξαναδώ. Αντίο...