Εν λευκώ (ΕΜΙ) 1982

[EnterG]

Εν λευκώ (ΕΜΙ) 1982



Το Βιβλίο Των Ηρώων
Η
Αντεργκράουντ Με Στρας
Ύστατη Στιγμή
Θάνατος
Χωρίς Αιτία
Voodoo Child
Κάποτε Θα Δείς
Τζονιχάκειον Άσμα
Επειδή Χωρίσαμε Σαν Εραστές (Στην Νανά)

phpBB [video]

Το Βιβλίο Των Ηρώων

Στο βιβλίο των ηρώων του τρόμου
βρήκα τις φάτσες που ζητούσες χθες
ζαρωμένος στη γωνιά του δρόμου
περνάς τις μέρες σου με προσευχές

Ενοχος για κάποια αιτία
που δεν την έμαθες ποτέ
πες μας ρε φίλε ποιός θεός σ' ορίζει;
ποιός σε γεμίζει μ' ενοχές;

Μεσ' απ' τ' αντερά σου σκούζει τ' όρνιο
που σου τρώει τα σωθικά
του Χριστού φοράει το χιτώνιο
και έχει το πρόσωπο του Μαρξ
Εχει φροϋδικές ρυτίδες
και τα νύχια του γαμσά
τα χίλια πρόσωπα που σου 'χει δώσει
είναι της Μέδουσας χτικιά

Η

Είναι μέρες που πατάω γερά
είναι μέρες που το νιώθω πως πεθαίνω
δεν ξέρω αν είναι πριν ή τώρα ή μετά
μα μέσα σε είκοσι λεπτά
σ' είδα να με μισείς,
σ' είδα να μ' αγαπάς και περιμένω

Φωνή του φίλου κατάντησε φτηνή
στην κρίση σου αλύπητα αφημένη
και κάπου υπάρχει μια αιώνια απειλή
σε σένανε μονάχα αφοσιωμένη

Είμαστε μόνοι εγώ και συ
κι ανάμεσά μας μια φωνή απελπισμένη
σ' ό,τι μισώ σ' ό,τι αγαπώ
είμαι εγώ, μα πίσω μου εσύ είσαι κρυμμένη

Του εγώ μου φίλε τα όσα στεγανά
διαλύθηκαν σε κάποια μαύρη φλέβα
σ' ένα μονόδρομο αγωνίας αλήθεια και ψευτιά
το ίδιο πρόσωπο σκοτάδι με τη μέρα

Παραμονεύει στη σκιά, με μια καρδιά και μια παντιέρα
είν' η ηρωίνη φίλε και ίσως να ξεχαστείς
μας λες πως την ελέγχεις
πως ξέρεις τι ζητάς και το γιατί

Θέλει χρυσάφι και κάποια υποταγή
αγάπη μεταχείριση στα μέτρα τα δικά της
είν' επικίνδυνη και θέλει προσοχή
θανάτου άγγελος σωματοφύλακάς της

Μα είναι γλυκιά, πολύ γλυκιά
μα είναι κλειστά τα περιθώριά της
και είναι αυτή, μονάχα αυτή
και δεν μπορεί κανένας, μα κανείς να την χορτάσει

Ενα φιξάκι φίλε δεν είναι παρά μια στιγμή
κι όμως μπορεί να γίνει μια ολόκληρη ζωή

Αντεργκράουντ Με Στρας

Το ξέρω ο κάποτε εραστής σου
στου σαλονιού σου το πικ-απ
θα ακούγομαι όπως η φωνή σου
ένα ου κι ένα αα
λογικού φωνακλά
να χαϊδεύει το αυτί σου απαλά

Δεν θα 'μαι τότε πια η πηγή σου
σαν Δον Κιχώτης γραφικός
θα είμαι η ξεκούρασή σου
καφές πρωινός
λιγουλάκι πικρός
μα τόσο ανώδυνα ωραίος τρελός

Μα η μάνα σου κρατάει τη νύχτα
τσίγκινα λεφτά
κι ο τύπος που την έχει δίπλα
ξέρει μόνο να πουλά
Αλλοθι και χαιρετούρα στο μπαμπά
και λίγη ερωτομουρμούρα στη μαμά

Στα κλαμπ τις νύχτες ματσωμένη
με μαύρη κούρσα και με στρας
το παίζεις δήθεν οργισμένη
κι αντεργκράουντ πουλάς
σ' αγαπώ μ' αγαπάς
και για ντρόγκα μεγάλη μιλάς

Μα θα 'ρθει κάποτε η ώρα
το παραμύθι να μας πεις
με τόσα φράγκα και με ρόδα
θα σε φάει ζωντανή
ο άγνωστος γνωστός σου "Χ"
που ξέρει αλλιώς το σαβουάρ και το βιβρ

Που η πείνα του τραβάει τη μοίρα
κάπου πιο βαθειά
το μάτι του απ' την αγρύπνια
είναι πέτρινη γροθιά
αν ψάχνεις για άλλοθι προχώρα
φύγε στρίψε στη γωνιά
ο τύπος που κοιτάς δεν είναι
ροκ εν ρολ σταρ

Ύστατη Στιγμή

Το ξέρω γκόμενα εσύ με τ' άγριο ύφος
μετράς για αδυναμία την ηδονή
για σένανε σημαίνει υποταγή

Ζητάς να κατακτάς χωρίς να κατακτιέσαι
μα κάποιος κοίτα που ξαφνικά
δήθεν χωρίς να θες σε ξάπλωσε γυμνή

Μια νύχτα ολόκληρη σ' ένιωθε που ψαχνόσουν
ποτέ του δεν κατάλαβε τι θες και το γιατί
δεν ήξερε πως θέλεις να σε παίρνουν
μα προς Θεού αυτό ποτέ να μη φανεί
ακόμα και την ύστατη στιγμή

Σου 'πε να σε πετάξει σπίτι κι είπες ναι
αφ' υψηλού περήφανα σκληρή
στο δρόμο χύμηξε και του 'πες ένα όχι
σάμπως να του 'λεγες να παίξει λίγο
το παιχνίδι του βιαστή

Εξω από το σπίτι σου 'πε κάτι για καφέ
κι είπες το ναι
κοίταξε του 'πες θα 'ναι μόνο για καφέ
μπαίνοντας σου 'σβησε το φως
κι έτσι βρεθήκατε γυμνοί και εσύ κι αυτός

Δεν το περίμενες ξέρω σ' έγδυσε με το ζόρι
κι ήταν βιτσιόζικο αγόρι
ήθελε να στο κάνει από πίσω
σε τόσες χάρες άντε στην κάνω
του 'πες και τη χάρη αυτή
κι ήταν αδιάφορη κι άκρως φλεγματική
ακόμα και την ύστατη στιγμή

Κι ήταν αργά όταν σε βρήκα να τα πίνεις
τώρα το σώμα σου ζητούσε τη δικιά του πληρωμή
χαμένη μες το ίδιο το δικό σου το παιχνίδι
κρατώντας πάντα με τ' αρσενικά την ίδια πισινή
έψναχνες τώρα στα τυφλά για λίγη ηδονή
προπάντων για την ύστατη στιγμή

Θάνατος

Χαφιές στο σπίτι η θεία σου
κι αστυνόμος η μαμά
του τρόμου αθώα πρόσωπα
που αργοπεθαίνουν στη δική σου αγκαλιά

Παυλάκη, γύρω σου σωπαίνουν
τους φτάνει που ανασαίνουν
τι ζητάς...
Ετοιμοθάνατου είσαι γέννα
κουλός με χρυσαφένια πένα
που το πας...

Με το χαβά του θυμικού σου
ματζούνι του μυαλού σου
πιπιλάς...
ξέρουνε τι τους περιμένει
στην πολυθρόνα βολεμένοι
τι ρωτάς...

Θάνατος θάνατος θάνατος

Κάπου τριγυρίζει μια παράξενη ματιά
κάτι σε γεμίζει με θανάτου σιγουριά
κανείς δε θες να σε δαμάσει
κι όμως πονάς για ότι έχεις χάσει
και ρωτάς
Βυζαίνει ακόμα τ' ονειρό σου
κι ο πόνος μοιάζει να 'ναι γιατρικό σου
που ζητάς...

Στο Αμστερνταμ ο Φαληριώτης
και στο Παρίσι ο Βελεσιώτης
σου γελάν...
Θανάτου χρέος σου μετράνε
σε καταφύγια σε τραβάνε
και ξεχνάς...

Θάνατος θάνατος θάνατος

Χωρίς Αιτία

Αλλαζονικός και καχύποπτος
πέταξε την μπέρτα του εμπρός
και είπε "να φεύγω τώρα
είναι η ώρα, θα σας ξαναδώ"

Σαν κάτι να 'ψαχνε μα κι όλο το 'χανε
κι ούτε ένας ρώτησε να μάθει, τι
μον' του 'παν "μπρός φύγε τώρα
κακιά η ώρα κι ίσως με τον καιρό"

Μα κείνος είχε άλλο σκοπό
σε μια παράγκα χωρίς θεό
έψαχνε λέει το φάρμακο
που να 'ναι μοναδικό

Λίγο ειρωνικά και αδικαιολόγητα
τα βάζει με όλους και μια μέρα ξαφνικά
αρχίζει και δε μιλάει,
αλλού κοιτάει, κάτι μυστικό

Κι έτσι αθόρυβα μα αποφασιστικά
μετατράπηκε σε σκια
και είπε "να φεύγω τώρα
είναι η ώρα κι ίσως σας ξαναδώ"

Εκείνος είχε άλλο σκοπό
σε μια παράγκα χωρίς θεό
έψαχνε λέει το φάρμακο
που να 'ναι μοναδικό

Voodoo Child

Δεν ξέρεις πότε δεν ξέρεις πως
μας λες πως ίσως να 'ναι τότε μα και αλλιώς
περνάν οι μέρες και το μόνο που σου μένει απ' αυτό
είναι μόνο αυτό

Εψαχνες πάθος και ηδονή
μα η Αριάδνη σου ένα λάθος χωρίς κλωστή
τώρα το πάθος σου αλλάζει σ' ένστικτο
και σε ανάγκη αλλάζει ηδονή

Voodoo child σ' έναν κόσμο εσαεί
Voodoo child ναι η αγάπη μπορεί

Τυφλά σημάδια, τυφλό σκοπό
σαν αρουραίοι στα σκοτάδια πως να σε δω
και το κυνήγι του θανάτου μοιάζει να 'ναι γλυκό
μα τούτο Θε μου, φέρνει πανικό

Γεμάτος ήλιος, γεμάτη γη
περνάν οι μέρες χωρίς ζωή
πριν η αγάπη προσπεράσει φύγει και χαθεί
σε περιμένει, κάποιος να σου πει

Voodoo child σ' έναν κόσμο εσαεί
Voodoo child ναι η αγάπη μπορεί

Κάποτε Θα Δείς

Κάποτε θα δεις πως όλα είν' αλήθεια
σκληρή δουλειά σε περιμένει
γευόσουνα τα λόγια που
από το στόμα σου μοιάζανε παραμύθια
τώρα το τελευταίο παιχνίδι
μες στο δωμάτιό σου αόρατο ανασαίνει

Μονάχη στέκεσαι στο δρόμο
τον άνθρωπο κοιτάς με τρόμο
και ψάχνεις τον μπαμπά σου
πάνω του να βρεις
στην τύχη ψάχνεις προστασία
γαντζώνεσαι σαν ικεσία
παράσιτο στην δύναμη άλλων
ν' αρπαχτείς

Πάλεψε τώρα να επιζήσεις
έξω απ' το σπίτι ο άνεμος αγριεύει
κανείς δε σου 'μαθε ποτέ
πως κάποια μέρα θα χρειαστεί και να μισήσεις
έτσι η αγάπη σου είναι φόβος
ζωή απ' τους άλλους έμαθε να κλέβει

Οι μνήμες σου καπνοί στο δρόμο
μπερδεύεις κλέφτη από αστυνόμο
κι όμως πουλάς στην τύχη κάθε σου στιγμή
γυρνάει σβούρα το κορμί σου
μιλάς και χάνεις τη φωνή σου
και δεν υπάρχει πια κανείς για να σου πει

Τζονιχάκειον Άσμα

Δυο λογάδ' και δυο καμμένα
και καμμένα τριαντάφυλλ - λώλα
Λόλα!
Και περνούν και πίνουν και διαγράφουν
τη γενικο-κεντρικο-στεγανή αρτηρία του εγκεφάλου μου
και κοσκινίζουν τα λεπτοκαμωμένα μου καπρίτσια.

Μ' ένα ύφος δήθεν τάχα
δήθεν τάχα ουρανόθεν μάννα.
Μάνα!
Και περνούν...

Επειδή Χωρίσαμε Σαν Εραστές (Στην Νανά)